Vanmiddag was ik bij BNR op de radio: in het programma Links/Rechts ging ik met Frits Huffnagel in discussie over de vraag of het bedrijfsleven verplicht moet worden om Poolse werknemers Nederlandse les te geven. Ik ben daar een voorstander van, en Huffnagel was er tegen. Het was een goed en principeel debat, maar wel een beetje rommelig. Huffnagel (VVD) vindt natuurlijk dat het bedrijfsleven niet opgezadeld moet worden met extra lasten, maar ik zie dezelfde discussie als in de jaren ’70: "ach ze blijven maar tijdelijk". Ondertussen zie ik dagelijks hoe veel van deze mensen uitgebuit worden: met z’n allen in illegale pensions, voor een habbekrats hard werken. Stuitend vond ik de opmerking dat mensen alleen in aanmerking zouden moeten kunnen komen voor een uitkering als ze de Nederlandse taal machtig zijn. Wat ik al helemaal bizar vind, is de steeds terugkerende beschuldiging aan het adres van de PvdA dat die partij de "deuren wijd open heeft gezet voor de Turken en Marokkanen in de jaren ’70". Volgens mij is het het bedrijfsleven geweest die goedkope arbeidskrachten nodig had, en daar zitten niet veel PvdA’ers bij, hoewel ik denk dat meer PvdA’ers in het bedrijfsleven geen kwaaie zaak zou zijn.
Enfin. Het was een behoorlijke chaos, want we raakten nogal verhit in debat. Juf Fré (Frederique de Jong) had problemen ons uit elkaar te houden.
In de minuten vóór het gesprek kwamen we erachter dat we bij elkaar op dezelfde kleuterschool hebben gezeten (Prinses Marijke, Leiden), en náást elkaar op de middelbare school (Frits op Visser ’t Hooft, ik op het Agnes), maar daarna zijn we verder van elkaar verwijderd geraakt…
