Grote koppen weer in de Telegraaf vandaag: er zijn Engelse politici die porno en hondebrokken declareren, dus in Nederland moet er ook wel iets dergelijks aan de hand zijn. Ze kunnen niets vinden dus “ze” proberen van alles te verdoezelen. En inderdaad is er sprake van diefstal: Wouter Bos heeft een gestolen zonnebril gedeclareerd. De staatsschuld van Nederland bedraagt € 346.168.000.000.000.- en zonder die declaratie zou die schuld een stuk kleiner zijn.
Geheel indachtig de “nieuwe politiek” waar sommige websites en politieke partijen zo goed in zijn: cynisch, wantrouwend, persoonlijk en snoeihard.
Gisteren stond in de NRC een serieus en goed artikel over de idealen van de Partij van de Arbeid. Verbinden, verheffen, de boel bij elkaar houden. Ik kan er nog één aan toevoegen van Drees: dat wat individueel niet lukt in het collectief voor elkaar krijgen.
Het is dan ook niet gek dat de PvdA een moeizame relatie heeft met “de elite”. Immers: het is altijd een elite die iets organiseert: in alle organisaties is er uiteindelijk maar een klein groepje mensen die het allemaal regelt. Zo leert ons de “ijzeren wet van de oligarchie” van Robert Michels.
Het is dan óók niet gek dat er zoveel PvdA-ers actief zijn in buurt- en wijkverenigingen, en allerhande bestuurtjes. Daar waar écht verschil gemaakt wordt. Ik vraag me af hoeveel van de mensen op wie de “nieuwe politiek” zo’n aantrekkingskracht heeft zich inzetten om de boel wat leuker en vrolijker te maken. Ik ben ze daar in ieder geval nooit tegen gekomen. Wel aan de zijlijn: schreeuwend dat de spelers, de scheidsrechter, de andere supporters en de man die het veld heeft ontworpen allemaal niet deugen.
Ik hoop dat we er met zijn allen binnenkort gewoon eens genoeg van hebben van dat gesaggerijn. Er gebeuren immers ook zo veel leuke dingen! Vanavond, bijvoorbeeld, is de premiere van Keurmerk NL in Pierrot: Nederlandse vrouwen van Marrokaanse afkomst, met gevoel voor humor. Het moet toch niet gekker worden.
Trouwens: hoe zit het met die uitnodiging?
In haar pogingen om dit kabinet het leven onmogelijk te maken dacht de telegraaf ook in ons land discutabele declaraties aan de kaak te stellen. Het dagblad pakt met grote koppen uit: “LAAT ZIEN, KABINET!” en “Gul op kosten van belastingbetaler” maar wie verder leest ontdekt al snel dat het gaat over gebakken lucht. Een willekeurige buschauffeur declareert meer bij zijn werkgever.