Het wonder van opera is de gelaagdheid ervan: in het goede geval zit er van alles in: een verhaal, psychologie, misschien wat geschiedenis, hopelijk sex, vaak politiek, in ieder geval zang, muziek, mise-en-scene en en-place, een decor, techniek, een orkest, de zaal en het publiek, en mét en over elkaar, krijg je opera.
Als je van opera houdt, doe je jezelf tekort door niet naar La Juive van Fromenthal Halevy te gaan, die vanavond opende in de Stopera. Een knaller aan het begin van het seizoen. Vorig jaar werd ook al zo fraai geopend: met één van mijn favorieten: Die Frau ohne Schatten
La Juive is een zogenaamde “grand opera“, en inderdaad is alles “grand” aan de uitvoering zoals die in Amsterdam werd neergezet. Het oppervlakkige verhaal is simpel: zoals zo vaak wordt iemand verliefd op het verkeerde meisje. De achtergrond (en de basis voor het diepere verhaal) waartegen dit gebeurt is de periode van het Concilie van Constance: aan het begin van de 15e eeuw. Een tijd van extreme politieke standpunten. Interessant is dat het stuk geschreven en opgevoerd is tegen het midden van de 19e eeuw. Een tijd van extreme politieke standpunten. Het stuk werd in 1936 in Duitsland verboden (Een tijd van extreme politieke standpunten) en komt enorm aktueel over, en ik vraag me af waarom. Nee, echt.
Een man voedt een vrouw op die denkt dat ze z’n dochter is, maar dat niet is. Zij is verliefd op iemand die doet alsof ie iemand anders is. De échte vader werkt mee aan haar veroordeling tot de doodstraf. Ze hadden er ook om kunnen lachen en met elkaar een borrel kunnen drinken en elkaar hun eigenaardigheden kunnen gunnen. Maar dat deden ze niet. Iedereen heeft gelijk, en is koppig. En helpt zo de boel naar de verdoemenis.
Maar wat een opvoering! Technisch zit het stuk helemaal fantastisch in elkaar. Lees de recensies maar in de krant, vanaf morgen. Maar je las het als eerste hier. En ach, er zal vast ook wel wat kritiek zijn, hier en daar (de laagste noten die nét niet mooi genoeg gehaald werden), maar écht. Je doet je zelf een groot plezier door dit te gaan zien.
Wat is Pierre Audi toch een held.
En wat is opera toch een wonder. Zeker als het zo aangepakt is als La Juive van Halevy in de Stopera.
