Van de 100 gevaarlijkste kruispunten van Nederland bevinden zich er 13 in Rotterdam; drie in de deelgemeente Feijenoord, waar ik nu precies een jaar weg ben. Een paar dagen geleden vond ik bij het opruimen een kladblokje waar ik in 2006 de voorlopige portefeuilleverdeling op heb geklad. Ik heb absoluut geen spijt van de portefeuilles die ik gekozen heb, maar ik ben wel altijd geinteresseerd geweest in één portefeuille die ik niet had, en dat was verkeer en vervoer.
Rotterdam-Zuid is niet gebouwd voor mensen, maar voor de industrie. Treinen, boten, industrie en vrachtwagens moesten elkaar zo efficiënt mogelijk kunnen bereiken, en in de ruimte die overbleef, woonden de mensen die het werk moesten doen. De fysieke infrastructuur van Rotterdam-Zuid is traditioneel dan ook dramatisch slecht. Er zijn verschillende verkeersvisies geweest, maar samen met de toegenomen verkeersdrukte, eisen van bewoners (ten aanzien van bereikbaarheid en parkeermogelijkheden) en onvoorziene omstandigheden, blijft het een weerbarstige materie. In Rotterdam zijn nog steeds sommige woonwijken ingeklemd tussen verkeersstrommen, in plaats van dat die wijken ontsloten worden.
Juist het onderwerp van de fysieke infrastructuur is er één waarover politieke keuzes gemaakt moeten worden. Ten eerste moeten natuurlijk verkeersonveilige situaties bestreden worden. Daarnaast moet er een verkeersplan gemaakt worden waarbij mensen elkaar kunnen bereiken. Wijken mogen nooit meer ghetto´s worden. Veilige wegen helpen daarbij.
(met dank aan Dennis Willemse)
