Ik deel drie dingen met Ehsan Jami. Ten eerste: we zijn allebei lid van dezelfde politieke vereniging. Ten tweede: ik wil zelf ook afvallen. Ten derde: ik heb ook iets gedaan in mijn verleden waar ik niet trots op ben. Dat eerste: we zijn allebei lid van de PvdA. Ik heb wel eens geschreven (en het is geciteerd door Wouter Bos, dus een leuke opmerking): “Ach, die PvdA opheffen dat willen we allemaal wel eens”. en zo denk ik er nog steeds over. Over dat afvallen: Ik probeer het al jaren, maar het ligt erg gevoelig en is bovendien erg ingewikkeld: ik hou gewoon te veel van lekker eten. Ik heb er dus niet veel succes mee. Jami wel. Het succes van Jami zit vooral in de taal die hij gebruikt: zet je ergens tegen af en vergelijk dat waar je je tegen af zet met iets of iemand waar iedereen een hekel aan heeft. Succes verzekerd! Natuurlijk heeft het niets met politiek bedrijven te maken, dus ik kan me dan ook goed voorstellen dat Geert Wilders die club van Jami steunt. De VVD hobbelt daar achter aan, want die zijn bang om nóg meer stemmen aan Wilders te verliezen, dus dat is ook logisch. Maar waarom steunt de Partij van de Cavia’s Jami? Zijn fanatieke ex-moslims aardiger voor beessies dan de meer gematigde ex-moslims of moslims? Ik begrijp er helemaal niets van.
En dan tot slot het derde punt dat ik deel met Ehsan: ik heb vroeger gerookt. Jaren lang. Twee pakjes per dag als het moest. Maar mijn toenmalige vriendin (nu mijn vrouw) wilde niet met me zoenen als ik rookte, en ik vond zoenen leuker dan roken, dus ik ben ermee gestopt. Dat is mijn keuze. Natuurlijk denk ik wel eens terug aan de tijd dat ik rookte, maar het gaat me te ver om rokers te verketteren, ze uit te schelden of de sigarettenfabrikant te vergelijken met Osama bin Laden. Want ook kwetsen is een keuze, en nooit nodig.
OK. Vooruit dan. Zelden.
