Referendom

Eén van de oudste politieke trucs ter wereld is mensen hun mening
vragen om de indruk te wekken dat je in ze geinteresseerd bent, dat je
open staat, en dat je “in dialoog” een standpunt in gaat nemen. Hoe
vaker je dan om een standpunt vraagt, hoe meer je in de mening van
mensen geinteresseerd bent, en hoe aardiger je gevonden wordt. Een
tweede reden om voor een referendum te zijn is de -misplaatste-
opvatting dat je, als je meer stemt, ook meer bij de
politiek betrokken bent. Die redenering gaat niet op. Er zijn niet veel
dingen die spannender wordt als je ze vaker doet. Ze worden wel vaak
spannender als je ze beter doet.

Nu dreigt het mis te gaan. Er zijn veel mensen die zeggen dat ze “nee”
gaan antwoorden op de vraag die de regering ons stelt. (Ik zou hem niet
eens uit mijn hoofd kunnen reproduceren). De argumenten van de regering
worden steeds zwaarder. Als we tegen stemmen wordt Europa niet
democratischer, socialer en stabieler (dan is Europa nú blijkbaar niet
democratisch, sociaal of stabiel genoeg, maar dat heb ik de
voorstanders de afgelopen jaren ook niet horen zeggen), komt er
misschien wel oorlog (terwijl de grondwet vooral in de plaats komt van
bestaande overeenkomsten. Houden die de oorlog dan niet tegen?), dus
dat zouden we niet moeten doen.

Maar als een kamermeerderheid tóch voor is, waarom is er dan een referendum nodig?

Voorlopig zeg ik nee.