Partij van de Cavia’s.

8 maart 2007
798 views
1 minuut leestijd
Start

Eén van de beste grappen die ik ooit maakte in de Staten, was, op een mededeling van een statenlid dat de Muskusratten onder de habitatrichtlijn zou moeten vallen, dat hetzelfde zou moeten gebeuren met het miereneuken. Het kwam in de buurt bij de grap die ik vanavond maakte: ik liep langs de nogal aanwezige delegatie van de Partij van de Cavia's terwijl de bitterballen en kaassoufleetjes langskwamen. De hongerige roedel stortte zich op de soufleetjes, maar toen ik zei "er zit kip in!", gooiden ze het allemaal weer rap terug op de schaal. Aangevroten en al.

Lachen met die mensen is het beste wat je kan doen, maar het is natuurlijk zorgwekkend dat deze mensen zoveel aandacht en steun krijgen. Ach natuurlijk, de rechten van het dier moeten beschermd worden, en het is veel politieke partijen aan te rekenen dat niet genoeg duidelijk gemaakt wordt wat men ervan vindt. Maar wat me enorm tegenstaat is het enorme Morele Gelijk dat de PvdC-figuren aan hun kant vinden. Mensen met Moreel Gelijk hoeven zich niets meer af te vragen, en waar dat toe kan leiden staat prachtig beschreven in For Whom the Bell Tolls. Mensen die dat boek gelezen hebben, weten waar ik het over heb, en mensen die het niet gelezen hebben, moeten het onmiddelijk bestellen. In ieder geval moet je mensen die zich niets meer afvragen altijd mijden.

Nu ben ik vanavond natuurlijk niet helemaal compos mentis. Hoewel het een verstandige beslissing is om te stoppen met het statenwerk, ben ik toch wat treurig. Het waren vier fantastische jaren, de fractie was over het algemeen gezellig, ik heb vrienden gemaakt (en een paar vijanden erbij gekregen), maar bovenal mocht ik volksvertegenwoordiger zijn, en me "naar eer en geweten" (en die woorden hebben veel voor me betekend) inzetten voor het goede van de provincie. Een collega die vanavond ook afscheid nam zei: "als je niet verdrietig bent bij zo'n afscheid, ben je te lang blijven zitten". Prachtig.

Kortom: de weemoed overheerste vandaag, maar dankzij een geslaagde practical joke ga ik toch vrolijk naar bed.

3 Comments Geef een reactie

  1. “compos mentis” how very sad, may we take the opportunity to wish you much success in your future career.
    Don’t call us we will call you…

Geef een reactie

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Nieuwste van Blog

Er komt geen betere reden meer.

In 1990 studeerde ik Politieke Wetenschappen in Leiden. Bart Tromp, toen nog alleen mijn docent, raadde ons, studenten, aan om niet alleen politieke theorie te bestuderen, maar ook de politieke praktijk, en daarom lid te worden van een politieke partij. Voor mij was het…
Foto: ANP. Deze foto is genoemd in het bijgaande artikel en valt daarom onder het Citaatrecht.

Sterft, gij oude vormen en gedachten!

Dit weblog is het oudste weblog van een politicus in Nederland, dus dat verplicht. Toch schrijf ik de laatste tijd wel erg weinig. Dat komt ten eerste omdat ik dit blog ben gestart als een vorm van dialoog, en de politieke dialoog bijna helemaal…

Tussen psychologie en praktijk – shelach lecha

Het is in deze tijd natuurlijk ondenkbaar dat op basis van geruchten en rapporten verkeerde beslissingen worden genomen, maar in de tijd van de Torah kwam het voor. De Eeuwige vraagt Mozes om een onderzoekscomité in te stellen, een task force, zo je wil,…

Ha’azinu: Tegelijkertijd terug- en vooruitkijken

Nog een paar dagen en dan is de cirkel gesloten en zijn we weer waar we 17 oktober 2020 begonnen: de eerste parasja van het jaar. Het zijn dagen die tegenstrijdige emoties oproepen: aan de ene kant lezen we over de laatste dagen van…

Nogmaals: Helderheid

Het Helderheidplein wordt officieel Helderheidplein 🙂 Vanaf het begin van de jaren ’80 was ik, scholier nog, actief in de anti-apartheidsbeweging. Vanaf de Oude Vest 79 in Leiden startten we plak- en picketacties, organiseerden we demonstraties en verstuurden we buttons, platen, stickers en posters:…
Ga naarBoven