Zo boos als ik vanmiddag was, ben ik zelden geweest. Het klopt. Alles wat daarover geschreven staat is waar. Ik heb erg geschreeuwd, onbetamelijke woorden gebruikt, mensen beschuldigd. Was niet mijn bedoeling. Ik heb me laten gaan. Niet professioneel. Daarvoor bied ik dan ook mijn excuses aan.
Ik dacht dat ik op deze prachtige dag naar Hilversum was gereden om mijn kandidatuur toe te lichten, en iets te zeggen over wat ik wil met Europa. De dag liep anders. Naast de vragen over mijn kandidatuur waren er vragen over mijn Joodse achtergrond en had ik het gevoel (doordat Geenstijl de dag ervoor erover geschreven had) dat er werd gesuggereerd dat ik lobby-activiteiten had verricht voor de Israëlische wapenindustrie.
Daar werd ik om twee redenen boos om.
Ten eerste: die lobby-activiteiten hebben nooit plaatsgevonden. Ik heb als beginnend ZZP-er 10 jaar geleden, een voorstel voor het maken van een marketingplan geschreven voor een Israelische fabrikant van radarapparatuur. Ze waren niet geĂŻnteresseerd, en hier is het contact verder bij gebleven. Het was Ă©Ă©n van mijn eerste klanten (althans, zou die worden), en omdat ik als beginnend ondernemer toch een klantenlijstje wilde hebben, heb ze op mijn klantenlijst gezet. Ik had immers wel werk voor ze gedaan, ook al waren ze niet (voldoende) onder de indruk van mijn marketingvaardigheden. Vanaf 2005 gebruikte ik die site niet meer als bedrijfssite, en zijn de betreffende pagina’s offline gegaan. Dat ik deze “opdracht” “nu” probeerde te “verdoezelen” is dus apenkool.
Maar er was nog een reden dat ik zo uit de slof schoot. Deze oude kwestie werd opeens weer actueel omdat Geenstijl er gisteren weer over schreef. Wie op de link naast het woord “jodenstreken” klikt, kwam terecht op een pagina uit 2004 (!) waar dit verhaal uit de doeken werd gedaan. Ik vind: als je het woord “jodenstreken” ziet, dan hoor je op te houden met lezen. En als je dat woord ziet, dan neem je alles wat daarnaar verwijst met een korrel zout.
Dat deze kwestie op deze manier weer ter sprake kwam, leidde tot mijn woede. Nogmaals: dat spijt mij, en ik bied er mijn verontschuldiging voor aan. Niet alleen aan de redactie, maar ook aan al die mensen die mij, in hun vrije tijd, helpen met deze strijd om het lijsttrekkerschap.
Nek uitsteken
Cynisme, de verdachtmakingen, het anoniem reageren en altijd maar boos zijn, het van politici verwachten dat ze onfeilbaar zijn, alle feiten onmiddellijk paraat hebben en ze affakkelen als ze een fout maken of iets niet weten, is funest voor de politiek. We lopen de kans dat alleen nog mensen zĂłnder politieke mening de politiek in gaan. Mensen die nooit hun nek hebben uitgestoken. Mensen die niets vinden. Mensen die geen fouten maken omdat ze goed zijn in het altijd anderen de schuld geven. Mensen die geen idealen hebben.
Nee nee nee. Politici moeten ideeen hebben, de overtuigingskracht en kennis van politiek om die ideeen doorgevoerd te krijgen. Dingen voor elkaar boksen voor de mensen die het nodig hebben, en gepassioneerd zijn.
Ik kan me niet anders herinneren dan politiek actief te zijn geweest. In verschillende rollen. Inderdaad: ik heb meningen en ben gedreven. Dat vinden mensen soms vervelend. Ik vind het zelf ook wel eens vervelend. Aan de andere kant heeft het ook tot resultaten geleid. Nieuwe speeltuinen in Feijenoord. Een plein vernoemd naar rapper H.E.L.D.E.R.H.E.I.D. Kleine dingen, maar wel dingen die de wereld een klein beetje mooier maken. Zonder mening, zonder passie, zonder gedrevenheid, was dat nooit gebeurd.
Dus: zo makkelijk laat ik me niet wegzetten. We gaan door. Voor een sociaal Europa dat voor iedereen werkt. Waarbij we niet alleen maar bezuinigen, maar ook investeren. Voor een democratisch functionerend Europees parlement. Met -inderdaad– transparantie over wie probeert te beïnvloeden, en wie het voor het zeggen heeft. Voor democratie. En voor een manier van politiek bedrijven die gaat over ideeën, over de toekomst, over wat je wil met Europa.
