Dissident

23 februari 2005
534 views
1 minuut leestijd
Start

Mijn voorzitterschap van de Dienst Muskusrattenbestrijding is een erfenis uit het verleden; vóór de invoering van het duale bestel bestuurden volksvertegenwoordigers mee. Met de invoering van het duale bestel dient daar een eind aan te komen, en dat einde is vandaag ingeluid; per 12 maart 2005 (precies 2 jaar na de invoering van het dualisme) gaat de bestuursverantwoordelijkheid over van Provinciale Staten naar Gedeputeerde Staten.

Nu waren er in de bestuurscommissie wel wat wensen aan die overdracht. We wilden de zaak niet overdragen met een “hiero en kijk maar wat je er mee doet”. Daarom hebben we al vanaf oktober vorig jaar wensen opgesteld. Omdat we het voorstel van GS niet helder genoeg die standpunten zagen volgen, is in de bestuurscommissie afgesproken dat we een motie zouden indienen om de uitgangspunten nog eens helder aan GS mee te geven.

Hoewel de PvdA het met de wensen wel eens was, vonden ze een motie een te zwaar instrument om deze wensen af te dwingen. Ik kwam dus in de vreemde situatie terecht waarin mijn partij een motie niet steunt waar ik zelf mede-verantwoordelijk voor ben. Ik had nu de volgende opties:

  1. Met de rest van de PvdA (en D´66, SP en Groen Links) tegen de motie stemmen.
  2. Met CDA, VVD, SGP/Christenunie, LPF en anderen, maar als enige in mijn fractie vóór de motie stemmen.
  3. Een plasje gaan doen tijdens de stemmingen
  4. Me van stemming onthouden.

Ik heb uiteindelijk gekozen voor optie 2. Ik stond namelijk écht achter de motie, en ik zou het ongeloofwaardig vinden als ik als voorzitter/statenlid een standpunt inneem. waar ik vervolgens in een andere rol tegen zou zijn. Dat neemt niet weg, dat ik als regel liever met de rest van de fractie meestem. Normaal gesproken is het ook beter als je als fractie één front vormt.

Jens van der Vorm (van de LPF) kwam me na afloop feliciteren: “Blij dat het lef en de authenticiteit het gewonnen hebben van de fractiediscipline”.  Maar zo is het dus niet! In de oude monistische situatie kwam het vaker voor dat mensen zo over zichzelf moesten stemmen, en het is maar goed dat daar een eind aan is gekomen.  

Download de motie hier:

Geef een reactie

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.

Nieuwste van Blog

Er komt geen betere reden meer.

In 1990 studeerde ik Politieke Wetenschappen in Leiden. Bart Tromp, toen nog alleen mijn docent, raadde ons, studenten, aan om niet alleen politieke theorie te bestuderen, maar ook de politieke praktijk, en daarom lid te worden van een politieke partij. Voor mij was het…
Foto: ANP. Deze foto is genoemd in het bijgaande artikel en valt daarom onder het Citaatrecht.

Sterft, gij oude vormen en gedachten!

Dit weblog is het oudste weblog van een politicus in Nederland, dus dat verplicht. Toch schrijf ik de laatste tijd wel erg weinig. Dat komt ten eerste omdat ik dit blog ben gestart als een vorm van dialoog, en de politieke dialoog bijna helemaal…

Tussen psychologie en praktijk – shelach lecha

Het is in deze tijd natuurlijk ondenkbaar dat op basis van geruchten en rapporten verkeerde beslissingen worden genomen, maar in de tijd van de Torah kwam het voor. De Eeuwige vraagt Mozes om een onderzoekscomité in te stellen, een task force, zo je wil,…

Ha’azinu: Tegelijkertijd terug- en vooruitkijken

Nog een paar dagen en dan is de cirkel gesloten en zijn we weer waar we 17 oktober 2020 begonnen: de eerste parasja van het jaar. Het zijn dagen die tegenstrijdige emoties oproepen: aan de ene kant lezen we over de laatste dagen van…

Nogmaals: Helderheid

Het Helderheidplein wordt officieel Helderheidplein 🙂 Vanaf het begin van de jaren ’80 was ik, scholier nog, actief in de anti-apartheidsbeweging. Vanaf de Oude Vest 79 in Leiden startten we plak- en picketacties, organiseerden we demonstraties en verstuurden we buttons, platen, stickers en posters:…
Ga naarBoven