De pyama van Spekman.

Ik probeer uit de persoonlijke discussies te blijven, zeker waar het partijgenoten betreft, maar dit nieuwtje uit de Parlementaire Nieuwsbrief (de enige nieuwsbrief die ik écht nooit oversla) vond ik tóch best belangrijk. Ik hijs me ook iedere dag weer in pak, en probeer er aan te denken me te scheren. Waarom? Zie onder.

Kritiek op kleding irriteert PvdA-Kamerlid

Het laat PvdA’er Spekman koud wat zijn collega’s in de Kamer vinden van zijn afwijkende kleding. Terwijl de meeste parlementariërs zich doorgaans keurig in pak door politiek Den Haag bewegen, draagt Spekman truien die doen denken aan de beroemde pakjes waarin de Chinese oud-leider Mao zich ooit vertoonde. ‘De kritiek op mijn kleren dringt niet tot me door’, aldus de sociaaldemocraat. ‘Ik ga me niet anders voordoen. Ik ben wie ik ben.’ Zo noemde een aantal CDA’ers hem al ‘de man in pyjama’ en werd zijn rode trui vergeleken met een ‘afgeknipte boerka’. Zelfs sommige vrouwen uit de eigen PvdA-fractie hebben hem al aangeboden om samen nette kleren te kopen, maar dat aanbod heeft Spekman onmiddellijk afgeslagen. Toch reageert Spekman een beetje geërgerd op alle kritiek. ‘Kijk eerst eens in de spiegel en bemoei je lekker met jezelf!’

En toch heeft Hans Spekman ongelijk. Dat hij is wie hij is, is onmiskenbaar waar, en in zijn eigen tijd moet hij ook zeker in pyama of burqa lopen. Maar: als volksvertegenwoordiger ben je er niet voor jezelf, en je moet je afvragen of je wel eigen tijd hebt, als je in functie bent. Je hebt een serieus mandaat en behoort tot een bevolkingsgroep die grote verantwoordelijkheden draagt. Enig respect voor de omgeving waar je werkt en voor de mensen waar je mee omgaat zou er wel bij passen. Nonchalante kleding straalt nonchalance uit. Zo simpel is het.