Gisteravond was ik aanwezig bij de sluiting van het seizoen van Branoul.
Wat gebeuren er toch een leuke dingen in Den Haag! Opgericht in 1987
omdat Rein Edzard een podium wilde voor het theatraal opvoeren van
literaire teksten, is het nu een professioneel en inspirerend theater
van hoog niveau. Prachtig wat daar neergezet wordt. Bovendien was het
erg gezellig.
Ik kon het niet al te laat maken, want vanochtend werd vlak na zessen mijn revolutionaire verleden
opgehaald. Inderdaad was ik in die tijd lid van een partij die niet
meer bestaat (naar beste familietraditie ben ik geroyeerd als lid, nog
vóór die partij opging in een andere), en was ik bij de
vredesdemonstratie van ’83 lid van de ordedienst. Mijn belangrijkste
bijdrage was ervoor te zorgen dat mensen niet achter het podium op het
Malieveld gingen plassen.
Van het Malieveld naar de Koninklijke Schouwburg is 80 meter en 22
jaar. Mijn kapsel is veranderd, maar ik geloof dat de idealen in belangrijke mate zijn
gebleven.
