Toen ik een jaar of 15 was, was ik journalist bij Radio Rijnland, en
mocht ik Lou de Jong interviewen, die toen in het academiegebouw van Leiden
een penning kreeg uitgereikt. Veel vrienden van hem waren daarbij
aanwezig (waaronder Ischa Meijer, die ik toen ook nog voor de microfoon
kreeg). Eén van de mensen die ik daar sprak kwam ik later weer tegen in de synagoge van
een bejaardenhuis. Hij vroeg me “Hoe ben jij de oorlog eigenlijk
doorgekomen?”. Toen ik hem uitlegde dat ik van 1967 was, keek hij
beduusd voor zich uit en realiseerde zich hoe lang het allemaal geleden
was.
Waarom zou
je je iets proberen te herinneren? Om er van te leren. Vandaar de kop in Trouw vandaag: het werk van De Jong is
verouderd, maar niet achterhaald.
Lou de Jong: zijn nagedachtenis zij ons tot zegen.
